صنعت نساجی شامل تمام مراحل تولید الیاف، تبدیل الیاف به نخ، تبدیل نخ به پارچه و همچنین شامل فرآیندهای تکمیلی انجام شده بر روی پارچه مانند رنگرزی و چاپ میشود. اگر چه صنعت نساجی در ابتدا تنها محدود به تولید نخ بوده، ولی به مرور زمان همه انواع پوشاک و منسوجات را شامل می شود. تولید نساجی یک صنعت بزرگ است. انواع مختلفی از الیاف برای تولید نخ استفاده می شود. پنبه مهمترین فیبر طبیعی
است، فرآیندهای مختلفی در مراحل ریسندگی و تشکیل پارچه وجود دارد که همراه با پیچیدگی مراحل فرآیند تکمیل و رنگ آمیزی با تولید طیف گسترده ای از محصولات است. صنعت نساجی صنعتی است، که وظیفه دارد پنبه یا پشم را به نخ تبدیل کند و نخ به دست آمده را به پارچه تبدیل کند.
صنعت نساجی از انواع مختلف پارچه ها استفاده می کند، اما همه آنها را می توان به دو دسته اصلی، طبیعی و مصنوعی تقسیم کرد. پارچه های طبیعی مواردی هستند که به طور طبیعی از چیزهایی مانند پوست حیوانات (گوسفند، گاو، کرم ابریشم) و گیاهان(پنبه، کتان) به وجود می آیند. پارچه های مصنوعی آنهایی هستند که در آزمایشگاه تولید میشوند. برخی از نمونه های پارچه های مصنوعی شامل ریون، پلی است و نایلون است.
نساجی بیش از هر عامل دیگری با فراز و فرودهای "پنبه" گره خورده، زیرا زیر بنای رشد و توسعه ی آن، آرامش در وضعیت تامین ماده اولیه، یعنی پنبه است. پنبه ی داخلی با طول الیاف کوتاه کیفیت مناسبی برای این صنعت ندارد و قیمت آن از نرخ جهانی بالاتر است. از سویی سیاست های حمایت از تولید داخلی این محصول، افزایش قیمت تمام شده ی پنبه وارداتی و افزایش هزینه ی تولید منسوجات را به دنبال داشته است. از مهم ترین عوامل فنی موثر بر تولید منسوجات، کمیت و کیفیت ماشين آلات ریسندگی و بافندگی و نوع الیاف مصرفی است. اکثر ماشین آلات صنایع پارچه بافی و ریسندگی الیاف، صرف نظر از نوع تکنولوژی آن ها کهنه هستند. مهم ترین عامل فنی موثر بر تولید، وابستگی فنی کشور به ماشین آلات خارجی است.